Beton, spaliny, szum samochodów, gwar ulicy, tramwaje, popeerelowskie, szare bloki, porozrzucane papierki i potłuczone butelki – chyba nie może istnieć smutniejszy obraz osiedla. A przecież wystarczy tak niewiele, aby okolica stała się miła i przytulna. Wystarczy posadzić żywopłot odgradzający podwórko od ruchliwej, głośnej i przykro pachnącej ulicy, wywalczyć w Urzędzie Miasta dofinansowanie na odmalowanie bloków, postawić kilka ławek. Zebrać śmieci walające się po zaniedbanych trawnikach, w ich miejsce posadzić kilka niewielkich klombów z łatwymi w utrzymaniu kwiatami lub krzewów ozdobnych. Pozwolić się rozprzestrzeniać samosiejkom – stokrotkom, niezapominajkom, fiołkom. Nie wycinać rosnących na uboczu pokrzyw, aby w okolicy chciały przebywać motyle. Wysypać na dzikie ścieżki przez trawniki kamienie ozdobne, aby zakryć przykry widok udeptanej ziemi. Powiesić karmniki dla sikorek, wróbli, kosów i szpaków, które zagłuszą swoim ćwierkaniem i śpiewem szum samochodów. To chyba nie jest zbyt wielkie wyzwanie dla zgranej braci sąsiedzkiej.